Hallo medelotgenoten hier een kort verslag van mijn eerste trainingsweekend bij de Blaasbalgen.
Op vrijdag avond om 18.30 heb ik mijn auto volgeladen met mijn toeter, slaapzak en een schone onderbroek waarna ik op pad ging. 35 minuten later arriveerde ik bij een donker clubgebouw, ik schrok me rot ik dacht ojee heb ik het weer niet goed begrepen. Maar, gelukkig dat was niet zo, Ada kon effies de sleutel niet vinden waardoor dus ook niet het licht aan kon doen. Maar, gelukkig kwam dat toch nog helemaal goed. Toen het langzaam steeds drukker werd bij het clubgebouw werd de bus voorgereden. Nadat we die helemaal vol hadden gepropt begon de reis, ik samen met mijn nieuwe muziekvrienden. Vol gas maar met een uiterst vakkundige chauffeur scheurde we naar Otterloo en eenmaal in Otterloo aangekomen moesten we nog een klein stukkie stuiteren over een zandweg om bij de accommodatie te komen. Daarna snel de bus leeg maken en de leden van het serviceteam begroeten en bedje opmaken en daarna kijken wat me allemaal nog te wachten stond. Nou dat heb ik geweten eerst beetje chillen met hapje en drankje erbij maar toen mocht ik mee doen met een spelletje spelen (want ze hadden natuurlijk ook een verliezer nodig) ja dat was leuk hoor, van die reactie spelletjes waarbij je dingen moest pakken, en dan ze zetten me ook nog twee tafels verder weg neer succes verzekerd. Na twee verloren spelletjes ging ik (depressief) maar snel douchen en fris en fruitig zocht ik mijn gespreide bedje op. En vrolijk kuchend ging ik de nacht door.
De volgende ochtend werd ik zoals gewoonlijk weer vrolijk wakker en sprong ik me bed uit op weg naar het ontbijt. Na een prima verzorgd ontbijt was het tijd om te gaan blazen. Ik vond dat best spannend want hoe zou ik er blazend vanaf brengen na jaar helemaal niet getoeterd te hebben, nou ja ik blaas natuurlijk alweer drie weken maar dat zijn alleen maar korte stukken en geen hele dagen. Het begon gelijk goed want mijn mattie en grote voorbeeld Wim was er nog niet maar, gelukkig duurde het niet lang of ook hij was ook aanwezig. Eigenlijk hebben Wim en ik wel veel dingen gemeen namelijk, we hebben allebei weinig haar en staan voor bijna iedereen klaar en liefde voor de trompet .Ook hebben wij allebei passie voor schaatsen kijken en hij boert graag en ik ook (maar dan op een andere manier)en wij zijn beiden chauffeur en dit schept toch een band ja toch niet dan. Na een paar uur stevig gerepeteerd te hebben onder de bezielde leiding van onze instructeur Robbie was het tijd voor de lunch.
Na de lunch moest er gepraat worden en ik dacht gelijk ojee hier ook al, want dan gaat het meestal niet goed met de vereniging. Maar, gelukkig was dat niet het geval maar het moest wel beter met de club. En een paar leden erbij om het clubbie te vergroten zou fijn zijn. Gelukkig duurde het praten niet te lang en hebben we nog wat nummers uit het huidige repertoire door gespeeld. Daardoor leerde ik ook weer nieuwe( ouwe ) nummers een beetje beter kennen. Na het spelen stonden er in de kantine/living allemaal lekkere hapjes klaar want we zouden pas laat gaan eten. We gingen uit eten dat was nieuw want, normaal werd gewoon in de barak gegeten uit een trog was mij verteld. Maar ivm de twintigste verjaardag van de club werd er dus buiten de deur gegeten. Ook hier was het een dolle boel we hebben lekker gelachen en gegeten.
Daarna kwamen we ongeveer drie uur later weer met volle buik terug in het kamp. Ik had mij voorgenomen om maar niet mee te doen met de spelletjes om een verdere vernedering te voorkomen. Na nog wat gedronken te hebben en een puzzel uitleg van Ellen gehad te hebben (dat was moeilijk voor mij )ben ik lekker weer de bedstee in gekropen en tussen de klamme lappen gaan liggen. Het slapen op zich die nacht ging bij mij zelf een stuk beter( minder last vh hoesten ). Tot het moment dat er een wekker afging, er was enne onverlaat die zijn wekker niet had uitgezet waardoor deze om vijf uur in de nacht af ging. Na ander half uur was de wekker weer uit nadat de eigenaar door een ander was wakker gemaakt ,hee joh je wekker gaat,oh ik hoorde hem niet. Na dit voorval ben ik maar uit mijn bed gegaan om in het vroegste van de dag uitgebreid te gaan douchen.Gelukkig had ik een manier gevonden om de douche knop ingedrukt te houden zodat ik niet zelf elke tien seconde de knop hoefde in te drukken (tandenstoker doet wonderen).
Dus fris en iets minder fruitig kwam ik aan het ontbijt maar, wat daar gebeurde kan ik nog steeds niet bevatten. Ada zat opeens op een andere plek en niet op de plaats waar zij al vijftig jaar zit. Goh zeg, ik ben er echt effe van slag geweest maar ook nu kwam het later natuurlijk weer goed. Om tien uur gingen we verder met repeteren onder een nieuwe instructie (de andere was versleten).De zondag vloog voorbij voor ik het wist zaten we weer in de bus richting huis. In de stromende regen werd de bus weer veilig naar Leidschendam gestuurd en toen wij daar aankwamen hebben we met ze allen de bus weer leeg gehaald. En toen was het vermoeiende maar zeer gezellige weekend weer voorbij. Toen moest ik zelf nog een stukkie tuffen en was ik ook weer thuis. En toen ik de deur open deed was het gelijk oh wat ben je vroeg (ipv fijn dat je er weer bent)dus namens mij (en mijn gezin) wanneer gaan we weer! Tot slot wil ik nog even kwijt dat ik iedereen wil bedanken voor dit weekend ik vond het geweldig, tevens wil ik sorry zeggen tegen ieder die ik niet beledigd heb (misschien een volgende keer). Verder beloof ik plechtig om mij volledig in te zetten voor jullie/ onze club. Ik zou zeggen tot de volgende keer.
Mvg Arjan vanDijk :de Eerste trompeteur 🎺 in de order van verkeerde noten.🏆